«Τι αισθάνθηκα, τι κατάλαβα, τι μπορώ να αλλάξω»
Κατά την διάρκεια του έργου «Δες το αλλιώς» (Οκτώβριος 2015-Μάρτιος 2016) και συγκεκριμένα στα έξι βιωματικά-διαδραστικά Εργαστήρια "Αποτυπώματα" στα οποία συμμετείχαν Μαζί νέοι με και χωρίς αναπηρία, μοιράσαμε σε 747 μαθητές ένα έντυπο/αφίσα. Στόχος του εντύπου ήταν να ενημερώσει για το πρόγραμμα, να το ακολουθήσει στην πορεία του, να «εξασκήσει» τους μαθητές στην έννοια της διαφορετικότητας και κυρίως να λειτουργήσει ως αποτύπωση των συναισθημάτων που αποκόμισαν οι ίδιοι οι μαθητές πριν την αλληλεπίδραση τους με την αναπηρία και μετά.
Είναι ένα διαδραστικό ενημερωτικό υλικό χωρίς ημερομηνία λήξης, το οποίο όχι μόνο έδινε την δυνατότητα στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς να ενημερωθούν για το πρόγραμμα «Δες το αλλιώς», αλλά κυρίως να δώσουν χώρο και χρόνο στα συναισθήματά τους για να αποτυπώσουν σκέψεις, εμπειρίες, εικόνες μετά την αλληλεπίδραση.
Στην πίσω όψη του εντύπου θέσαμε τρεις ερωτήσεις στους μαθητές, με σκοπό να αποτυπώσουν τα δικά τους αυθόρμητα και ατόφια συναισθήματα. Κυρίως να έχουν την ελευθερία έκφρασης χωρίς τον φόβο του κοινωνικού "λάθους" ή της λογοκρισίας. Επίσης να αποκτήσουν αντανακλαστικά κοινωνικής συνείδησης και να προτείνουν προσωπικές λύσεις με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν στο μέλλον μια κοινωνία ενεργών πολιτών.
Εστιάσαμε σε τρεις κεντρικούς άξονες με τρεις πολύ απλές ερωτήσεις:
- τι σε δυσκόλεψε;
- τι σε αιφνιδίασε;
- τι σε ευχαρίστησε;
Οι μαθητές που μας επισκέφτηκαν ευχαριστήθηκαν με πολλά πράγματα και ήταν πολύ συγκινητικό να ξεφυλλίζεις τις σκέψεις τους.
Εκατόν είκοσι εννιά (129), οι περισσότεροι στο σύνολο των απαντήσεων, χάρηκαν πολύ με την γνωριμία τους με τους νέους με αναπηρία και την μετέπειτα συνεργασία τους. «Έκανα καινούριους φίλους», «που μπόρεσα να γνωρίσω από κοντά άτομα με αναπηρία», «έκανα νέους φίλους με διαφορετικές ανάγκες», «το όμορφο κλίμα που δημιούργησα με όλα τα παιδιά γύρω μου», «που μπόρεσα να συνεννοηθώ και να συνεργαστώ με τέτοια ιδιαίτερα και υπέροχα άτομα, ευχαριστούμε», «που έκανα καινούριες γνωριμίες και συνεργάστηκα ομαδικά, πέρασα τέλεια», «έκανα καινούριους φίλους και τους βοήθησα», «που συνεργαστήκαμε για να φτιάξουμε κάτι που θα θυμόμαστε για πάντα».
Ογδόντα έξι (86) παιδιά ευχαριστήθηκαν την συνολική εμπειρία της διοργάνωσης με τις δραστηριότητες. Έγραψαν: «με ευχαρίστησε το πόσο καλά δούλευαν οι άνθρωποι του Σ.Κ.Ε.Π.», «που είχα την ευκαιρία να λάβω μέρος σε ένα τέτοιο πρόγραμμα», «όλα με ευχαρίστησαν», ««με ευχαρίστησε όλο αυτό το πρόγραμμα που γίνεται με εθελοντικό σκοπό που προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά με νοητική αναπηρία να συναναστραφούν με τον κόσμο γύρω τους και να αισθανθούν ένα μέρος της κοινωνίας μας», «που είδα πόση προσπάθεια γίνεται για να βοηθηθούν αυτά τα άτομα», «ζωγραφίσαμε, παίξαμε , κάναμε φίλους», «το Σ.Κ.Ε.Π. και οι δραστηριότητες που μας είχαν ετοιμάσει. Ήταν μία τέλεια εμπειρία!».
Πενήντα έξι (56) παιδιά λάτρεψαν το Bocce και τις μεικτές ομάδες που σχημάτισαν δηλώνοντάς το με ενθουσιασμό «Το Bocce, ήταν τέλειο και ελπίζω να ξαναπαίξω!».
Σαράντα πέντε (45) μαθητές γενικής εκπαίδευσης σημείωσαν πως η κύρια ευχαρίστησή τους ήταν ότι προσέφεραν χαρά στους συνανθρώπους τους. «Ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία και χάρηκα που είδα τα παιδιά να χαίρονται όταν παίζαμε», «πέρασα πολύ ωραία με αυτούς τους ανθρώπους και κατάλαβα ότι και εκείνοι ευχαριστήθηκαν επίσης», «χαίρομαι που αυτοί οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι. Απολαμβάνουν τη ζωή τους!», «με ευχαρίστησε πολύ που τα παιδιά μου ανοίχτηκαν και αφέθηκαν, περάσαμε πολύ καλά και σίγουρα θα ήθελα να το ξανακάνω», «η αγάπη και η ευχαρίστηση των παιδιών όταν καταλάβαιναν ότι νοιάζεσαι πραγματικά», «το γέλιο ενός παππού με Σύνδρομο Down».
Σαράντα έναν (41) προσέθεσαν πως ένιωσαν ότι πραγματικά προσφέρουν μέσα από αυτές τις δραστηριότητες και πως πέρασαν καλά. «Η ευχαρίστηση και η γαλήνη που ένιωσα βοηθώντας αυτά τα άτομα», «ένιωσα πολύ όμορφα και καλύτερος άνθρωπος που βοήθησα αυτά τα παιδιά. Μου άρεσε που τους βοήθησα και ζωγράφισα μαζί τους. Θα το έκανα πολύ ευχαρίστως εθελοντικά στο μέλλον», «η αίσθηση ότι έζησα κάτι το διαφορετικό από τους άλλους ανθρώπους, ότι απέκτησα μία καινούρια εμπειρία».
Τριάντα πέντε (35) απέδωσαν την ευχαρίστηση που ένιωσαν στην όμορφη επικοινωνία με τους νέους φίλους τους. «Η επικοινωνία που είχα με άτομα με ειδικές ανάγκες, ευαισθητοποιήθηκα και χαλάρωσα πολύ, ευχαριστώ!», «ότι κατάφερα να επικοινωνήσω και να περάσω καλά με άτομα με αναπηρία».
Τριάντα δύο (32) πολύ ώριμοι νέοι μας ανέφεραν πως ευχαριστήθηκαν με την συμμετοχή τους γιατί πλέον γνωρίζουν περισσότερα για τους ανθρώπους με αναπηρία και γίνονται σιγά-σιγά ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Έγραψαν: «Που γνώρισα τέτοιου είδους ανθρώπους και μπόρεσα να ευαισθητοποιηθώ», «ότι παρόλο τις δυσκολίες τους είχαν όρεξη να κάνουν διάφορες δραστηριότητες ή να επικοινωνήσουν με εμάς», «το γεγονός ότι κάπως μπήκαμε στη θέση μερικών ανθρώπων (όπως τυφλούς) και ότι μάθαμε πως είναι περίπου η ζωή ανθρώπων με κινητική αναπηρία», «το γεγονός ότι γνωρίσαμε καλύτερα ανθρώπους με αναπηρία και καταλάβαμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί αλλά ίσοι», «ότι ήρθα σε επαφή με παιδιά με ειδικές ανάγκες που με έκαναν να δυσαρεστηθώ για την κοινωνία που δεν βοηθάει την ένταξη των ατόμων αυτών», «μπήκα στην θέση ατόμων που δεν βλέπουν και θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί σίγουρα να νιώσει όπως εκείνοι».
Δεκαοχτώ (18) επισκέπτες χάρηκαν με τις κατασκευές που δημιούργησαν σε συνεργασία με νέους με αναπηρία. Έφτιαξαν αεροπλανάκια από ξυλάκια και ρολόγια από χάρτινα πιάτα.
Δώδεκα (12) πέρασαν πολύ καλά ζωγραφίζοντας t-shirts και κάνοντας κολλάζ από ανακυκλωμένα υλικά.
Δέκα (10) ανέφεραν πόσο εποικοδομητική ήταν η κινητικότητα με λευκό μπαστούνι ως εμπειρία.
Εννιά (9) θαυμαστές του Παναγιώτης Πιτσίνιαγκας, motivational speaker του Σ.Κ.Ε.Π., ό ίδιος με αναπηρία, είχε τους δικούς του να αναφέρουν πως χάρηκαν που τον ξανασυνάντησαν και που συζήτησαν μαζί του περί κινητικής αναπηρίας.
Έξι (6) καλλιτεχνικές ψυχές ξετρελάθηκαν με το Μουσείο Βορρέ και την συλλογή έργων τέχνης. «Είδαμε ένα καινούριο στυλ τέχνης», «πήγαμε σε μουσείο με αριστουργήματα», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Τέσσερις (4) δηλώσαν ως ευχάριστα ξαφνιασμένοι όταν συνειδητοποίησαν, μέσα από το εργαστήρι νοηματικής, ότι μπορούν και επικοινωνούν με την γλώσσα του σώματος όταν υπάρχει δυσκολία στη λεκτική επικοινωνία. «Με ευχαρίστησε που όλοι ξέρουμε νοηματική γλώσσα τελικά!».
Τέσσερα (4) παιδιά δήλωσαν πως δεν τους άρεσε τίποτα.
Τρία (3) είπαν πως: «με ευχαριστεί ότι θα φύγω από εδώ»!